Dag 1-2; Reisdag, Loutraki, Mycene, Nemea

Maandag 23-09-2013: Onderweg naar Antwerpen belde Tine ons al dat er files waren richting Zaventem. Ze had al netjes voor ons uitgezocht wat een goede optie zou zijn. Daar we ruim op tijd waren was het geen probleem. Lekker een bakkie gedronken bij Tine waarna ze ons op het station heeft afgezet. De trein naar was prima en we waren zo in Zaventem. Na onze Starbucks koffie hebben we ingecheckt en hebben we rustig rondgeneusd bij de winkeltjes. Ons vliegtuig vertrok stipt, een E-Jet voor maar 112 personen en maar 2 personen naast elkaar. Na een rustige vlucht van 2 uur 50 landden we keurig op Athene. Het verhuurbedrijf stond netjes op ons te wachten met een bord. Zoals zo vaak kregen we een grotere auto dan we gereserveerd hadden, hebben we geen probleem mee. We waren na een uurtje in Loutraki en hotel Marko was dankzij onze tomtom zo gevonden. Een oud hotel, een zijstraat van de boulevard, prima voor 36 € incl. ontbijtbuffet! Op naar restaurant Rigani (nummer 1 volgens Tripadvisor), het was ff wandelen, maar wel de moeite waard, heerlijk sfeervol gegeten!

Dinsdag 24-09-2013: Na ons lekker ontbijt vertrokken we al op tijd naar Mycene. Hier vind je de schatkamer van Atreus, de Leeuwenpoort, Koninklijke grafcirkel, paleis en graf van Clytaemnestra. Van het paleis was niet veel over, eigenlijk geen paleis te herkennen. Maar wel een mooi uitzicht op die top van de berg. De Leeuwenpoort is wel het meest opvallende. Deze poort gaf eertijds toegang tot de burcht die de stad beheerste. De twee leeuwen boven de ingang behoren tot de meest befaamde beeldhouwwerken ter wereld.
De schatkamer van Atreus is een meesterlijk voorbeeld van Myceense archtectuur, omstreeks 1300 v. Chr. gebouwd. Je gaat er binnen door een monumentale poort waarvan de onderste bovendrempel meer dan 120 ton weegt. De binnenruimte, met een diameter van 14,50 m en een hoogte van 13,20 m, heeft een vorm van een bijenkorf. De enorme afmetingen zijn gewoonweg verbijsterend, de bouwwijze lijkt pure waaghalzerij. Leuk om gezien te hebben.
Vervolgens reden we naar de wijnstreek Nemea, waar we bij het wijnhuis Semeli een suite hadden gereserveerd.
Nemea ligt vanaf Mycene in de richting van Korinthe, onderweg zijn veel mooie heuvels en valleien. Langs de hellingen groeien druivenranken, hier komt de Nemea wijn vandaan, deze wordt wel “bloed van Herakles” genoemd, vanwege het doden van de Leeuw van Nemea.
Het bijzondere van deze wijn, zegt men, is dat je er geen “wijnkater” van krijgt doordat er pijnboomhars aan het begin van de gisting wordt toegevoegd. Door het zachte klimaat en de kalkrijke grond is de smaak van deze beroemde wijn voortreffelijk.
Onderweg naar het wijnhuis Semeli zagen we overal om ons heen wijngaarden, druivenplukkers en wagentjes vol met druiven. September is dan ook de oogsttijd.
Onze suite zag er top uit, sfeervol ingericht en twee flessen wijn inbegrepen. Heerlijk genietend op ons terras van het schitterend uitzicht hebben we dan ook genoten van deze wijn.
Daar ze het erg druk hadden ivm de oogsttijd kregen we ’s morgens na het ontbijt een snelle gratis privé rondleiding door de fabriek met aansluitend een wijnproeverij. Ja je leest het goed, al voor 11 uur hadden we 5 heerlijke wijntjes geproefd! We hebben er ook maar 3 gekocht. Waarschijnlijk is mei een betere tijd om de fabriek te bezoeken, maar de omgeving leeft wel meer in de oogstmaand september.
Daarna hebben onze route vervolgd richting Diakofto.