Reisdag; van Eindhoven naar Finikounda

Dag 1: woensdag 24 april 2013
Om 2.30 uur vertrokken we naar Bram na even op de bank geslapen te hebben. Om 04.00 Bram wakker gebeld om ons naar Schiphol te brengen. Een win-win situatie; wij betalen geen parkeerkosten en Bram & Joya hebben lekker 3,5 week een auto.
We konden heel vlot inchecken en om 04.45 liepen we al in de winkeltjes rond, verbazend dat bijna alles open is en wat een volk al!
Dat is toch wel een verschil met die kleinere vliegvelden waar we normaal vanaf vliegen.
Bij Starbucks een lekkere koffie gemaakt van koffiebonen uit Antigua Guatemala, laat ons gelijk weer denken aan onze geweldige reis van 4 jaar geleden ;-)
Om 06.45 zou ons vliegtuig vertrekken, maar door wat probleempjes en de vele handbagage (is dat niet altijd?) vertrokken we een half uurtje later. We waren al aan het taxiën toen de piloot ons mededeelde dat er technische problemen waren en dat we terug naar Schiphol moesten. Even later bleek het te lang te duren en moesten we eruit en werden we met bussen naar een hal gebracht. Nog maar goed en wel daar aangekomen te zijn bleek het probleem toch sneller dan gedacht opgelost en werden we weer teruggebracht. Pfff wat een gedoe, hebben wij weer!
Maar goed, na 3 uur vliegen landden we dan eindelijk (2 uur later dan gepland) in Athene. We hadden zo onze koffers en onze huurauto, dus hoppa … onderweg naar Finikounda.
Na een uurtje rijden stopten we voor onze eerste frappe bij het KANAAL VAN KORINTHE; een kunstmatige waterweg in Griekenland. Het werd in het laatste decennium van de 19e eeuw aangelegd op de plaats waar de landengte van Korinthe op zijn smalst is, namelijk 6343 m. Sindsdien is de Peloponnesos geen schiereiland meer, maar een echt eiland. Het lijnrechte kanaal is 6,3 km lang, 23 m breed en zo’n 8 m diep. De zes bruggen (vijf voor het autoverkeer, één voor de spoorweg) die de Peloponnesos met het Europese vasteland verbinden, liggen ongeveer 70 m boven de waterspiegel. Het kanaal heeft de vaarweg tussen Piraeus en de Ionische Zee met ongeveer 350 km verkort. Toch is het enkel geschikt voor middelgrote schepen, want sterke stromingen maken het gevaarlijk voor kleine bootjes, terwijl de geringe diepgang een bezwaar is voor grote schepen van meer dan 10.000 ton. Een sleepboot loodst de vaarschepen er doorheen in een halfuur. Dit gebeurt omzichtig, want de bijna loodrechte wanden van grind en leem brokkelen regelmatig af. De lange wachttijden, hoge tolkosten en gevaarlijk manoeuvreren dragen ook al niet bij aan een intensief gebruik.
Maar als je het geluk hebt om er een schip door heen te zien varen is het wel erg leuk om te zien!
Oke, dan verder met de reis, de snelweg op en zo snel mogelijk naar Finikounda. Tot aan Kalamata hebben we snelweg (jaja die snelweg is eindelijk bijna af), dat is lekker snel. In Kalamata stoppen we om 18.00 uur bij een Lidl voor de eerste boodschappen. Daar bellen we ook de eigenares van het appartement dat we gehuurd hebben dat we er over een uurtje zijn. Het is maar 50 km, maar echt opschieten doet het niet op die weg. In het hoogseizoen wordt er op kalamata gevlogen, dus dat is wel makkelijk, maar ook iets duurder. Je kan beter op Athene vliegen, dat is goedkoper en onderweg is zoveel te zien. We raden dan ook aan om er een paar dagen over te doen.
Rond 19.00 uur zijn we dan eindelijk in Finikounda, alles uit de auto laden en wat drinken op ons terras met uitzicht op zee.
‘s Avonds zijn we gaan eten in het ons vertrouwde restaurant Elena aan het haventje. We nemen beide de gevulde sardientjes … en … genieten!!!
We liggen op tijd in bed en slapen binnen een minuut en dromen over GREECE.